Le bois de Mametz

Het wordt in Tussentijd niet met name genoemd, maar is in Groot-Brittannië misschien wel bekender dan in Frankrijk zelf, Mametz Wood, le bois de Mametz, het bos van Mametz. Het is een van de hardnekkigste Duitse haarden van verzet tijdens de beruchte Slag aan de Somme. Terwijl ze in de omgeving al ver worden teruggedrongen, houden Duitse elitetroepen stand in een bos van amper één vierkante kilometer.

David Jones maakt deel uit van de weinig succesvolle Britse aanvalsgolf op 7 juli 1916, raakt gewond en weet toch het grootste stuk terug te kruipen door struiken, granaatkraters, over zwaarder gewonden en lijken. Uiteindelijk wordt hij gevonden door brancarddragers die hem afvoeren.

Mametz Wood

aan de rand van het bos van Mametz [© 2017 H. Rystadius]


John Ball raakt in het laatste deel van het boek op identiek terrein verzeild en verdwaald – zie citaat vorige bericht – en ook op dezelfde manier gewond. Het is één van de meest aangrijpende, lyrische delen waarin oorlogswaanzin, poëzie en mythologie samen een betoverende werkelijkheid vormen.

De vertaler is onlangs dit plukje bomen in het agrarische Noord-Franse land in ogenschouw gaan nemen en trof aan de rand van het bos deze klimplanten die behalve een boom een oud bordje – jacht voorbehouden, privé-eigendom – overwoekeren, vergezeld van een vlaggetje dat een gedenkteken zal willen zijn voor de Royal Welch Fusiliers, het regiment waartoe David Jones heeft behoord. Binnenkort meer.

2 gedachten over “Le bois de Mametz

  1. Pingback: Draak | Tussentijd – David Jones

  2. Pingback: Aan de wouden van heel de wereld is deze macht | Tussentijd – David Jones

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *